Experiences from Finland

Θερμούς (μπρρρρ!…) χαιρετισμούς από την δροσερή και όμορφη Φινλανδία!!!
Ονομάζομαι Ειρήνη, είμαι 26 χρονών, και βρίσκομαι εδώ και 5 μήνες στην πόλη Kerava -περίπου 28 χιλιόμετρα βόρεια από το Helsinki-, στα πλαίσια του Evs (European Voluntary Service). Εργάζομαι ως εθελόντρια στα κέντρα νεότητας της πόλης μου, που απευθύνονται σε παιδιά και νέους 10-29 ετών. Η επαφή μου με το πρόγραμμα, ξεκίνησε μέσω ενός γνωστού μου που έκανε Evs στην Κύπρο και με ενημέρωσε σχετικά με τις προϋποθέσεις και τις προδιαγραφές του. Έχοντας ως όνειρο ζωής το να βρεθώ στην Φινλανδία, και επειδή δεν εκμεταλλεύτηκα λόγω χρόνου το Erasmus κατά την διάρκεια των σπουδών μου, είπα να αδράξω την ευκαιρία και να αξιοποιήσω αυτό το δώρο που προσφέρει η Ευρώπη στους νέους της. Κατόπιν διεξοδικής έρευνας, βρήκα το συγκεκριμένο project, έκανα αίτηση, και σήμερα βρίσκομαι χρονικά στη μέση του προγράμματος μου. Η καθημερινότητα μου με βρίσκει στα youth centers, 7 ώρες επί 5 μέρες της εβδομάδας, πλην Σκ. Έχω την τύχη να συναναστρέφομαι εκπληκτικούς ανθρώπους στην δουλειά μου, και έχω μεγάλη ελευθερία σχετικά με το πώς οργανώνω τον τρόπο που δουλεύω. Τα κέντρα νεότητας πρόκειται ουσιαστικά για χώρους στους οποίους οι νέοι περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους μετά το σχολείο με τους φίλους τους, παίζοντας παιχνίδια σε υπολογιστές, ping pong, μπιλιάρδο, επιτραπέζια, και μουσική εάν και εφόσον στον χώρο υπάρχει στούντιο και ανάλογος εξοπλισμός. Προσωπικά λόγω του αντικειμένου σπουδών μου, προσπαθώ να οργανώνω τις δραστηριότητες μου γύρω από την μουσική. Συγκεκριμένα, κατάφερα να τρέξω 2 δραστηριότητες εκ των 3 που είχα εξαρχής στον νου μου: εκμάθηση μουσικής παραγωγής με λογισμικό στους υπολογιστές, δημιουργία μπάντας, χορωδία. Καλώς ή κακώς, δεν μπορεί να είναι όλα ρόδινα, επομένως αξίζει να αναφέρω ότι αντιμετώπισα ορισμένες δυσκολίες ως προς την υλοποίησή τους. Αφενός λόγω της γλώσσας που δεν γνωρίζω, και κυρίως λόγω της Φινλανδικής κουλτούρας και της τάσης των νέων να είναι υπερβολικά ντροπαλοί, γεγονός που τους αποτρέπει να πουν “ναι”, και να δοκιμάσουν νέα πράγματα, πόσο μάλλον όταν πρέπει να μιλήσουν στα αγγλικά (ακόμη και αν μπορούν θεωρητικά να μιλήσουν άπταιστα). Η αλήθεια είναι πως στο κομμάτι της δουλειάς, είχα ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες και βλέποντας τις ιδέες μου να καταρρέουν δεν ήταν φυσικά ό,τι πιο ευχάριστο. Αυτό, σε συνδυασμό με τις ψυχολογικές μεταπτώσεις που οφείλονται στην έλλειψη ηλίου (μην ξεχνάμε τον καιρό και το κλίμα), στον αγώνα προσαρμογής και επιβίωσης σε μια διαφορετική κουλτούρα και σε έναν άλλον τρόπο ζωής, και φυσικά η έλλειψη συγκεκριμένων αγαπημένων προσώπων, πολλές φορές δημιουργεί προβληματισμούς και τροφή για σκέψη σε σχέση τους στόχους και την ζωή του καθενός. Μην ξεχνάμε όμως ότι το Evs δεν περιστρέφεται μόνο γύρω από την δουλειά, αλλά ένα σωρό άλλα πράγματα πέρα από αυτήν. Είναι τα ταξίδια και η εξερεύνηση της χώρας που βρίσκεται ο εθελοντής και σίγουρα θα πραγματοποιήσει στον ελεύθερο χρόνο του, είναι οι δραστηριότητες που θα επιλέξει να κάνει ή να τολμήσει για πρώτη φορά, οι άνθρωποι που θα γνωρίσει, η γλώσσα που θα μάθει, οι γεύσεις που θα γευτεί, η μουσική που θα τον συντροφεύσει, η κουλτούρα και ο πολιτισμός που θα του ανοίξουν τα μάτια, και ένα σωρό άλλα πράγματα που ο καθένας μπορεί να υλοποιήσει εάν και εφόσον επιθυμεί. Από πλευράς μου, παρά τις αντιξοότητες που αντιμετώπισα, εξακολουθώ να πιστεύω ότι ήταν ίσως το μεγαλύτερο δώρο που έκανα στον εαυτό μου. Τόσο ο νους μου, όσο και η κάμερά μου, έχουν γεμίσει με ένα σωρό εικόνες, χρώματα και τοπία που ούτε είχα φανταστεί, έχω πάει σε ένα σωρό συναυλίες με σημαντικότερη αυτήν της αγαπημένης μου φινλανδικής μπάντας που θα μου μείνει αξέχαστη, έχω χορτάσει χιόνι για μια ζωή, έχω γνωρίσει ανθρώπους που μπορώ να αποκαλώ “φίλους”, έχω ένα υπέροχο σπίτι που μοιράζομαι με την Βελγίδα συγκάτοικο/συνάδελφο μου. Έχω ωριμάσει και πιστέψει στον εαυτό μου, και συνεχώς μαθαίνω και κάτι νέο για αυτόν που με εκπλήσσει. Η μεγαλύτερη αλλαγή είναι με σιγουριά αυτή. Για τους επόμενους μήνες, εύχομαι σίγουρα να μπορέσω να ταξιδέψω στην Φινλανδία περισσότερο και να ζήσω ολοκληρωτικά την κάθε μέρα που περνάει, όπως και να καταφέρω να αφήσω θετικά το “στίγμα” μου εδώ με το πέρας του προγράμματος, σαν “ευχαριστώ” στους ανθρώπους που με βοήθησαν και πίστεψαν σε εμένα. Μιλώντας εκ πείρας, αν με ρωτούσε κανείς «λες να τολμήσω να κάνω Evs;”, θα απαντούσα με ένα βροντερό «ΝΑΙ!». Ανεξαρτήτως χαρακτήρα, μπορεί ο καθένας να βρει ένα πρόγραμμα που να έρχεται στα μέτρα του, κι αν δεν έρχεται, να το φέρει εκείνος. Είναι ένα δώρο όπως προανέφερα, κι ένα μεγάλο μάθημα για όποιον το επιλέξει. Μία εμπειρία ζωής που ενδεχομένως να καταλήξει το λιγότερο σαν μια ανάμνηση, ή να συντελέσει καταλυτικά στην προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη του συμμετέχοντα!